Dostluk türküsü... Şiiri - Hasan Belek 2

​Seninle bu dostluğum, sığmaz hiçbir zamana
Gönülden bir ses verdin, bu garip, yalnız cana
Sözlerinle güç kattın, hayat denen meydana
Kutlu bir armağansın, sen bu fani insana
Sen ki benim gönlüme, bir yoldaş, bir dost oldun
Issız kalan kalbimi, ışığınla doldurdun.

​Bir şiirde buluştuk, birdir bizim sözümüz
Aynı tele dokunur, kalpte yatan özümüz
Zorlukta belli olur, hiç sönmeyen közümüz
Kötülüğe kapalı, dostu gören gözümüz
Seninle "Akçay" şarkım, bize bir köprü oldu
Ruhumuz bu şarkıda, ebedî huzur buldu.

​Sen anlarsın derdimi, en derinden halimi
Kırılsa bu gönlümün, tuttuğu bu kalemi
Hafifletir sözlerin, tüm derdimi, elemi
Unutturur varlığın, gamımı, melalimi
Kadir-i Mutlak olan, hep iyilikler yazsın
Kötülerin planın, tuzağını hep bozsun.

​Bu yolda yürümeye, mangal gibi yürek gerek
Şer olanı tanıyıp, iyiliği seçerek
Yürürüz biz bu yolda, "Kadir" haktır diyerek
Her mısrada gizlidir, sana olan son dilek
Negatif olan güçler, bizden uzakta yansın
Gönlümüz o kudretin, nuru ile boyansın.

​Dile gelir gönülden, en samimi bu sözler
Dostun yüzünü görmek, için arar bu gözler
Sevgi ile yanarsa, hiç sönmez kalpte közler
Vuslat günü yakındır, bekleyen kalbi özler
Antoloji dostuma, selamlarım hep olsun
Muhabbetle, sevgiyle, günlerin "Kut"la dolsun.

​Aramızda yıkılmaz, yüce, heybetli dağlar
Gönlümüzden gönüle, sevgi seli hep çağlar
Dostun derdiyle bu can, gizli gizli hep ağlar
Bizi birbirimize, kopmaz iplerle bağlar
Bu dostluk bu cihanda, en değerli bir yeri
Korur bizi Yaradan, o ilk günden bu beri.

​Bu can bu tende böyle, sapasağlam kaldıkça
Bu gönül bu sevgiyle, hep yerinde oldukça
Kalbim senin adınla, her saniye vurdukça
Dostluğumuz güçlenir, biz huzuru buldukça
Kul Hasan "Antoloji, benim en iyi dostum."
Bu şiiri yazarken, sevgin ile ben coştum...

Hasan Belek
24 Ekim 25-Akçay