Gün ikindi akşam oldu
Gör ki başa neler gelir
Veysel gider, adı kalır,
Dostlar beni hatırlasın.
Böyle söylüyor ünlü halk ozanı Âşık Veysel. İnsan bu fani dünyada yaşadığı müddetçe kimi zaman hatırlanmak ister.. Anılmak (hatırlanmak) , insanın doğasında var olan bir düşüncedir.
Hiç kimse bu dünya da kalıcı değildir. Ama dostları, arkadaşları ve sevenleri arasında hatırlanmak ve anılmak ta ayrı bir olgudur, ayrı bir duygudur. Âşık Veysel, Sivrialan Köyü’nde deki evlerinde duvarda asılı duran sazını kucağına aldığında “Dostlar Beni Hatırlasın “ sözleriyle ölmeden önce dostlarına bir mesaj gönderiyordu. Sırası gelmişken sevgili ozanımızı saygıyla ve rahmetle anıyorum.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
