Dostlar Şiiri - Hülvani Baştuğ

Bindokuzyüz elli altı yılı geldim dünyaya
Çekmediğim dertler çileler kalmadı
Geçti aylar seneler hepsi beyhude
Ne yaptıysam kaderim gülmedi dostlar

Yaşım elli iki gitmiyor dizlerim
Belim büküldü görmüyor gözlerim
Sazenler sustu çalmıyor sazlarım
Ne yaptıysamda ayar tutmuyor dostlar

Çalındım çırpıldım yine de olmadı
Bana talih güler dedim amma gülmedi
Hayattan hiç bir umudum kalmadı
Her şey benim istememle olmuyor dostlar

Yaşamak için yedim haşa aç kalmadım
Hep çalıştım hiç boş kalmadım
Amma doya doya nefes almadım
Nefes almayınca hayat olmuyor dostlar

Kaderimmiş dert yükünü taşımak
Boğazı sıkılarak ömür boyu yaşamak
Sevdiklerinden ayrı yaban elde kalmak
Yazılmış yazıyı silmek olmuyor dostlar

Halime münasip kendimce iş buldum
Azla yetindim bulduğumla mutlu oldum
Kâh ağladım kâh ise güldüm
Zorla da güzellik olmuyor dostlar

Düşmanım olmadı hep dostça yaşadım
Dertlerimle de dost olmayı başardım
Elimde olsaydı talihini ben yazardım
Kaderi ilahiyi bozmak olmuyor dostlar

Kaderime boyun eğdim asla isyan etmedim
Verdiğine şükrettim başka kapıya gitmedim
Talihim bir gün döner dedim bekledim
Nasibi ilahiden başkası olmuyor dostlar

Hülvaniyim beni şikayet ediyor sanmayın
Yalnış anlayıp bir yargıya varmayın
Yaşadıklarım bu beni n'olur doğru anlayın
Ne yapsamda teselli olmuyor dostlar