Dostan Öğrendim Şiiri - Baki Ortak

Hiç kimse demesin yıkılmam diye
Bir gül kokladım da yandım gizliye
Bir dost vurdu hem de benliğim diye
Vurulmak neymiş ben dosttan öğrendim

Bir sözle açıldı bir sözle soldu
Bir gönül yangını içimde doldu
Bir yalanla ömrüm virane oldu
Yıkılmak ne demek dosttan öğrendim

Gül diye sundu da dikeni battı
Bir tatlı kelime hançere yetti
Gözümde sevdayı kahırla itti
Aldanmak ne demek dosttan öğrendim

Bir çiçek açmadan soldu gönlümde
Bir umut büyüyüp kaldı dilimde
Dostluk dedikleri sanki ölümde
Ölmek ne demekmiş dosttan öğrendim

Kah güldü yüzüme kah sırt çevirdi
Bir dost gidişi bin yara verdi
Gidenin ardından gönlüm eridi
Yanmak ne demekmiş dosttan öğrendim

Kırık saz misali telim inledi
Bir dert rüzgâr olup yelkeni deldi
Bir yalan uğruna ömrüm silindi
Susmak ne demekmiş dosttan öğrendim

Geceyle dost oldum gündüzle küstüm
Bir yalan sözüne dünyayı üzdüm
Kendimi kendime yabancı düzdüm
Kaybolmak ne demek dosttan öğrendim

Artık bilirim ben dostun özünü
Her gülüş gizlermiş bir kör bıçkını
Kul Ortak yazdı da gönül sözünü
Sevdayı acıyı dosttan öğrendim

KUL ORTAK