Dosta Vefa Şiiri - Burak Göç

Kendimizi kendimize cevr-ü cefa kıldık
Nefse muti olup, Hakka bivefa kıldık
Sadık iken hasımlığa, dostluk için nisyana
Düşüp düşüp ömrümüzü pek bir safa kıldık

İyiyiz iyiyse arzumuz ve keyfimiz
Kendimizden gayrısına kalbi hafa kıldık
İçimizde başkasına muhabbet olmazken
Oysa neden namazı günde beş defa kıldık

Ey serzenişle söylenen haklı kişi!
Ey söylesekte gizlenen saklı kişi!

Hastalıkla kuşanmış kalbimiz var imiş
Biz hastalığı zannımızda deva kıldık
Ölmeden önce müstağni edip ruhumuzu
Ruhsuzluğu kendimize reva kıldık
Ameli muhabbetsiz, emeli heva kıldık
Tükendik, yaşadıkça dünya yükünü
Bağışla ki dostluğu heba kıldık...