Dosta Uyarı Şiiri - Duran Özaydın

Ne kadar söyledim, laftan almadı.
Kendi yarasını deşti gidiyor.
Yola getirmeye, gücüm kalmadı.
Doğru dürüst yoldan, şaştı gidiyor.

Gerçeği söylerim, anlar tersini.
Sadık olan dostun duymaz sesini.
Arayıp sormadan neyin nesini,
Soysuzun peşinden koştu gidiyor.

Bil ki o düşküne, Alevi bakmaz.
İnancını bilir, onurun yıkmaz.
Kirlenmiş su ile bulanıp akmaz.
Gönlün seli ile coştu gidiyor.

Yıllardır kariyer, sahibi arar.
Yakalar zaafın, kanını sorar.
Çukura düşünce, gör neye yarar.
Ayağına kuyu eşti gidiyor.

Aldandın tipine, sandın hazine.
Faka basar gibi, bastın izine.
Gün gelir elini vurun dizine,
Velâkin yıldızın aştı gidiyor.

Hukuk’a benzemez töre yasası,
Hele bir duysunlar soyu, obası.
Laf-söz dinlemezler, bozuk mayası
Eyvah tehlikeye düştü gidiyor.

Biraz dokunduysam, gocunmayasın.
Acı konuştuysam, gücenmeyesin.
Sevdiğim içindir, incinmeyesin.
Dostların sinesi pişti gidiyor.

Halkın ozanları, doğruyu söyler.
Engel olamadı, paşalar beyler.
Yuvaya acımaz, cana kast eyler.
Turanî’nin sabrı taştı gidiyor.

29.08.2009