mahreme tabi olan insanlar değil, duygularıdır
duygular açıkta kalırsa
evrenin yüreğinde
bir vaveylaya düşer ki; sorma!
kar önce ona yağar, uyutur
diller hep onu konuşur, kanasın diye
niyetlerin en haramisi onu kuşatır
sonra götürüp satar gönül pazarlarında
bu bendendir deyip yanına varamazsın
bulutlar bütün yağmurlarını ona boşaltır
artık yaşanan öyle bir tufandır ki
sen oradan hiçbir şeyi kurtaramazsın
yüce bir duygu açıkta durunca
en gizli ovalardan çakal sesi duyulur
çekilir gökteki kartal
yerdeki leş kendi ziyafetine kurulur
mezesinde sen, işkencesinde ben
ve hıçkırığında bütün canlar boğulur
öyle ince bir işçilik başlar ki o zaman
Hiram’ı kıskandırır, Sinan’ı küstürür
gerçekte ölüm yoktur ama
insanı sadece bu ince işlemeli zulümler öldürür!
Şahin Kabakuş
(2009)
Kayıt Tarihi : 20.4.2009 21:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
