Dost Yine Sarhoş Şiiri - Muhayyel Gizliay

Eski bir dost geldi,
Yine sarhoş, yine sarhoş...
Sözde hep zevkten içti,
Dertleri bir hoş bir hoş...
Kadeh falan yok,
Kırmızı teneke;
Aman, ne loş ne loş...
&
Evvel lisede iken, beraber
Köpeköldüren içmişliğmiz var.
Okuldan kaçmışlığımız var.
Kavgaya girmişliğimiz var.
Ne oldu da sana düştün buna?
Sordum sormadım değil,
Hep aynı cevaplar;
"Dayı ben iyiyim, sana kurban olurum."
Gocunmam cevaptan, gocunmadan değil.
Sen İsmail olsan, Muhayyel İbrahim değil.
Kayayı keserim bir dostumu kurban etmem,
Arkadaş dediklerim benim dostum değil!
&
Simsiyah ceket, kazak, pantolon...
Suda yürürsem izim de kaldığı kadar.
Alın yazısı değişmez, başka el değmez,
Kabulüm, yaşarım yazıldığı kadar.
Zikredilen isimler, akrabalık bağları;
Emmiler dayılar ve kalabalık soyları,
Sürekli övünülen adam adamcılığı,
Vallahi size yağmurumda tek su döktürmem!
&
Uzak olun,
Yanlarında oturun en güvendiklerinizin.
Mavi ışık, beyaz koridor;
Ben tanıdım sevdiklerimi.
Kırıp kırıp attım o gece,
Mazideki, servet dediklerimi.
İşte o yüzden uykum yok geceye,
O yüzden azalttım heceyi,
O sebepten büktüm belimi.