Yok, mu şu yufka yürekliler!
Önce çoğalır sayıları, sayı arttıkça mutlu olduklarını zannederler.
Zaman geçtikçe acılar başlar, yorulur bedenler.
Sonra birden sayıları düşer, günden güne erirler.
Bu sefer de ‘dost’ kavramını üretirler. Farklıları seçmeye girişirler.
Lakin zaman geçtikçe onları da yitirirler.
Arkalarına dönerler ve düşünürler ki herkesten en az bir kazık yemişler.
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Devamını Oku
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta