Yok, mu şu yufka yürekliler!
Önce çoğalır sayıları, sayı arttıkça mutlu olduklarını zannederler.
Zaman geçtikçe acılar başlar, yorulur bedenler.
Sonra birden sayıları düşer, günden güne erirler.
Bu sefer de ‘dost’ kavramını üretirler. Farklıları seçmeye girişirler.
Lakin zaman geçtikçe onları da yitirirler.
Arkalarına dönerler ve düşünürler ki herkesten en az bir kazık yemişler.
Ah, Günebakan! zamandan bezmiş,
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,
Devamını Oku
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta