Kibirle yürüdüğün bu yollardan,
Kimler geldi geçti, cana doyamadan.
Kim ne götürdü ki mal varlığından?
Olmaz teninde kefenden başka urban.
Sevindir yetimi, ağlatma ardından.
Sen sen ol, asla alma ah mazlumdan.
Ne verirsen, ikiye katlar Yaradan;
Gönüllerdeki dualar gelir ardından.
Helal kazanarak aç doyurduysan,
Daima bereketli olur hane sofran.
Razı ise senden dostun, akraban;
Sevapların en güzeli, seni koruyan.
Aklından çıkarma: bu dünya fani.
“Ben olmadan olmaz!” diyenler hani?
Muhakkak ki kimse kalmaz bâkî.
Tövbe eyle, kırdıysan gönlü güzeli.
Hor gördüysen toplumda fakiri,
Kırılan kalbin olmadıysa telafisi,
Durduramadıysan içindeki nefsi;
Sana yalan olur âhiretin güzelliği.
Ali BALABAN
17 Şubat 2025
Kayıt Tarihi : 2.7.2025 00:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!