Dost Diye Vardım ki Şiiri - Kemal Berk

Dost diye vardım ki, yar başında pusuda
Yüzüme baka baka, çelmeyi takıverdi
Yardan aşağı uçtum, başladı ağlamaya
Sırtını döner dönmez, halime gülüverdi

Dost dediğim kardeşti, Yusuf'a zulüm eden
Kuyuda terk edilip, babaya yalan diyen
Acılar deryasında, göz yaşını döktüren
Yalandır sermayesi, seveni üzüverdi

Yiğide bak yiğide, çakalların ininde
Boyunca batıvermiş, her pisliğin dibinde
Kurtulmak istese de, inancı yok içinde
İsyankarlık baş tacı, belayı buluverdi

Yazın tam ortasında, yüreklere kar yağmış
Hırsımız baş belası, bağ bahçe çorak olmuş
Kuzulara baktım da, anasız yetim kalmış
Yetimleri ağlatan, hemen kuduruverdi

Herkes şüphe ediyor, sitemler gırla gider
Geçmişi unutanlar, nasılda kinler güder
Sevgiye ilk adım zor, insanlık orda biter
Vefa dediğin ne ki, unutan gidiverir

Altın, inci, elması ilmek ilmek işlerken
En güzel gerdanlara, her birine döşerken
İnsanlık çok yücedir, kimisinde görmeden
Kalp çalışır boşuna, akıl deliriverdi

Kemal'eren Kemal Berk
20.3.2021