Dost Dediklerimiz Şiiri - Ahmet Eser

Dost dediklerim sırtımdan vurdu
Düşman bile bu kadar acımasız değildi
Güldüğüm anları çaldınız benden
Bir tebessümün bedeli bile gözyaşı şimdi
Karanlıkta yol ararken
El uzatmadınız, taş attınız
Ben düştükçe alkışladınız
Yine de dönüp bakmadım geriye
Çünkü geçmişimle barışamam
Ne zaman "iyi ki" desem
Peşinden bir "keşke" geliyor

Ben sandım ki susarsam geçer
Meğer sessizlik, acının yankısıymış
Her gece kafamı yastığa koyduğumda
Uykum değil, anılarım bastı gözlerimi
Yalan gülüşlerle zehirlediniz umutlarımı
Derman diye sarıldığım her şey
Daha da hasta etti beni
Kırıldım, ama sustum
Unuttum, ama affetmedim
Bazı anılar var, öyle derin
Anlat desen dilim dönmez
Unut desen, yürek izin vermez