Dost Dediğin İnsan Şiiri - Hakan Kurtaran

DOST DEDİĞİN O İNSAN
=====================

Sıkıntılı günlerde, geniş yollar çok dardır,
Uygunsuz vursa mızrap, yanında hep o vardır.
Zifiri karanlıkta, gözünde yanan fardır,
___Zamanların dışında, yanlış bir yere konsan,
___Alır hemen oradan, DOST dediğin o İnsan.

Ihlamur kokusudur, olur yerine joker,
Göklerde gök kuşağı, bazen gözyaşı döker.
Kırk derece sıcakta, bulut olup da çöker,
___Başın sıkıştığında, düşünüp onu ansan,
___Yanındadır ruhen hep, DOST dediğin o insan.

Hakikate dönüktür, istikamet tek yere,
Her kışın ilkbaharı, başında olur bere.
En muteber arkadaş, inandı mı bir kere,
___Hastalanıp aniden, sıcak bir günde yansan,
___Doktorundur yanında, DOST dediğin o insan.

Dengeli ve tutarlı, samimidir hep ayar,
Hassaslığı yürekte, seni kendinden sayar.
Kadirşinas melektir, etrafı ışık yayar,
___Bakır kızılı tendir, bir kış gününde donsan,
___Güneş olur ısıtır, Dost dediğin o İnsan.

Yaratanın aşkıyla, çok tatlıdır o dili,
Aradın mı bulursun, bastın mı çalar zili.
Küfül küfül eserken, bitmez enerji pili,
___Kır çiçeği desenli, candan sevgili sansan,
___Hiç bir zaman değişmez, DOST dediğin o İnsan.

Hüseyin Hakan KURTARAN
Aydın–30.12.2009