Dost Bildiklerim Şiiri - Mustafa Okumuş 4

Çok direndim her zorluğu aştım da.
Sırtımdan vurdular dost bildiklerim.
Belki de kaç defa yere düştüm de.
Elimden tutmadı dost bildiklerim.

Sırrını sakla da duymasın eller.
Gururun incinir kem söyler diller.
Menfaat bitince kapanır yollar.
Üç kuruşa satar dost bildiklerin.

Merhemim bilirdim yüze güleni.
Bilmiyorum acep dert mi çile mi.
İki yüzlülerle kestim selamı.
Çıramı yaktılar dost bildiklerim.

Gönül bahçem türlü çiçek açardı.
Mevsimim her vakit yazdı bahardı.
Bilirdim ki benim çok dostum vardı.
Meleği andırmış dost bildiklerim.

Zaman ahir zaman vicdanlar yitik.
Ne ara biz böyle tükendik bittik.
Nefis denizinde baktıkça battık.
Vurdular kırdılar dost bildiklerim.

Kirinle, pasınla girme mezara.
Kapanmaz belki de açtığın yara.
Doymadı hiç gözün tek derdin para.
Meğerse cebim miş dost bildiklerim.