Dost Şiiri - Mehmet Turan

Ey Dost! Gerçek olan bu Dünya cenneti varken, ben neyleyim Ahiret cennetini...

Ey Dost!

Din alimlerince
Bana anlatılan;
Ahiret cennetinin
Pınarlarından, ırmaklarından,
İri gözlü hurilerden çok,

Ben bu
Dünya cennetinin;
Dal boylu,
İnce belli,
Beyaz tenli,
Siyah ipek saçlı,
İnce, kara yay kaşlı,
Uzun kirpikli,
Ela gözlü, hatunlarını

Seviyorum.

Ben bu
Dünya cennetinin;
Dağlarını, ovalarını
Dağlarındaki, ovalarındaki
Bin bir çeşit yeşilini,
Gülünü, çiçeğini,
Arısını, balını,
Dalını, meyvesini,
İlkbahar aylarında
Boz bulanık çağlayan
Çaylarını, ırmaklarını,
Pınarlarını, nehirlerini

Seviyorum.

Ben bu
Dünya Cehennemin
Çöl sıcağını,
Buz tutan
Kutup soğuğunu,
Baharını, yazını,
Kara kışını, karını

Seviyorum.

Bu açıkladıklarım
Bu Dünya’ da,
Gözlerimle gördüğüm,
Ayaklarımla gittiğim,
Yüreğimle hissettiğim,
Gönlümce yaşadığım
Hatunlar ile yerlerdir.

Ey Dost!

Gerçek olan
Bu Dünya
Cenneti varken,
Ben neyleyim
Ahiret cennetini...

Varsın Ahiret cenneti
Görmediği, bilmediği
Yaşamadığı halde
Ahret cennetinden
Çok söz edenlerin olsun.

Sen, sen ol
Onlara uyup da
Dünya cennetini
İnkar ederek,
Görmediğin, bilmediğin
Ahiret cenneti için
Yalnızlığa çekilip
Ölümü bekleme.

Aklını, yüreğini,
Gözünü, gönlünü
Dünya cennetinden
Dünya cennetinin
Var olan imkanlarından
Mahrum etme.

Ey Dost!

Son diyeceğim
Şu ki:
Ömür yolunda
Yürürken her zaman,

Vahşi yönünden
Uzak dur.
İnsani yönünü
Öne çıkart.

Başta insanlar
Olmak üzere
Hiçbir canlıya
Zarar vermeden,

Haksızlık, hukuksuzluk
Adaletsizlik yapmadan,
Gerçek olan
Bu Dünya cennetini
Doya, doya
Yaşamaya çalış
…
Mehmet TURAN