Bir dört mevsimdi aşkımız,
yaban bir güldü.
Kendi kendine açmıştı,
yavaşca süzülmüştü doğaya.
Yağmuru da gördü,
güneşi de.
Dinmedi hiç esintisi dallarında,
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
