Dört Mevsim Şiiri - Abdullah Takım

Yaşarız dört mevsimi,ecel dolana kadar,
Yazı bir başka olur,kışı daha bir başka.
Yazın uzun olsa da,akıbeti sonbahar,
Baharda açar güller,yeryüzü gelir aşka.

Bahar olsun da görün,yeşilin tüm rengini,
Dağa taşa bir bakın, görürsün ahengini.
Öterken bütün kuşlar, ses verirler sesime,
Bizim de hayatımız benziyor,dört mevsime.

Yağmur olmadan yeşil,sevgisiz büyümez insan,
Farklı bir şey söyleme,bilemem başka lisan.
Bahara benzer çocuk,o da yolun başında.
O’na sevgi vermeli,hem yazın hem kışında.

Şimdi mevsim yaz oldu,kök saldı her bir yana,
Tekrar diker başını,alsan ayak altına.
Bu dönemde iyi bak görmek istersen beni,
Bundan da daha güzel,ben görmedim diyeni.

Bu sonbahar da yok mu,çok da sevimsiz mevsim,
Olmasan da olurdu,yarım kaldı hevesim.
Her şey geride kaldı,sonuna geldik yolun.
Yaşamadım diyeni,arayın, bana bulun.

Kış gelince uykuya, dalar bütün varlıklar,
Çeyrek yıl böyle kalıp,yeniden uyanırlar.
Ben de bir gün dalarım sizin gibi uykuya,
İstesem de dönemem,adım yazılır suya.