Baharın başında, çiçekler açanda.
Bütün cihan yeniden canlandığında.
Öten kuşlarla yeşillenen kırlarda.
Yalnızca seni anarım ey sevgili.
Yazın başında, kor güneşin altında.
Yanar kavrulurum aşkının odunda.
Kurak çöllerdeyken susuz kaldığımda.
Yalnızca seni anarım ey sevgili.
Güzün başında, yapraklar sararanda.
Kayboldum son demindeki bir ormanda.
Yollarım kapanıp biçare kaldığımda.
Yalnızca seni anarım ey sevgili.
Kışın başında, sağanak yağmurlarda.
Sırılsıklam her yanım senin yolunda.
Tüm âlem derin uykulara dalanda.
Yalnızca seni anarım ey sevgili.
Puslu günlerde, karanlık gecelerde
Yana yakıla seni ararım her yerde.
Bitecek ömrümün son nefesinde
Yalnızca seni anarım ey sevgili.
Kayıt Tarihi : 5.12.2024 04:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri yazarken öncelikle tasavvufi anlamda düşünmüştüm. İlahi bir sevgi… Ancak daha sonrasında şiiri her okuduğumda farklı anlamlar yüklemeye ve farklı hissetmeye başladım. Aynı şekilde okurlardan da benzer bir geri dönüşler aldım. O an okuyan kişi kime veya neye aşıksa aklına o geliyor. Bu yüzden bu şiiri aynı zamanda “Aşk’ın Şiiri” olarak adlandırdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!