Gökdelenler maviye denk, insanlar karınca;
Hepsi hırslı, öfkeli... ta ki gök kararınca.
Kararı, karayı karanlıkla kapatmak;
Her bir zerresiyle huzuru aratmak.
Semadan düşüyor alevden toplar,
Top değil sanki kayalar ve yıldızlar.
Yıkılıyor binalar, kibirler ve hırslar;
Yaslanıyor diğerine betondan burçlar.
Burcun tepesinde korku sarmış her bir yanı,
Devriliyor üstüme odaların dört duvarı.
Kül olmuş şehirler, yanar geçmişin anısı;
Geliyor işte dört nala mahşerin dört atlısı.
Kayıt Tarihi : 8.5.2025 10:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!