Dördüncü Yaprak Şiiri - Mustafa Tunca

Sen çiçek
Aç terli avuçlarını
Bakayım dünsüz çizgilerine
Sildim evvellerini
Zamanın sonsuz çizgisinde

Öncesizlik nasılmış?
Bir sonraya sahip olan bilir ancak.
Son beyaz sayfam sonrasız
Kalem sonrasız

Yazdığım her kelime önceyi yaratıyor.
Olmaya dair.
Varmaya dair.
Yarına gebe dünün anası.

Her yeni gün bir din doğuyor.
Kitapsız, nebisiz, tek tanrısız.
Çok da değil.
Viran yürek hangine tapınası?

Sen çiçek
Kalbimin mutlak kıblesi
Kocaman bakışların örtüyor sırlarını
Kanatlarının altında iki tomurcuk
İki küçük nefes
İki koca dünya
İki kiraz çiçeği...

Sen çiçek
Dökme yapraklarını ruhunun baharında
Yırt mavi gökkubbemi
Yağsın sonsuz sevmeler toprağına.
Yeşersin ovalarında boy boy düşlerin.

Düşlerin...
Düşlerim...

Düşlerimde bir yer var.
Bir zaman
Bir sen
Düşlerimde... bir bilsen.

Sen çiçek
Vur asanı yüreğime,
Yarılan kalbimde kendinle tanış.
Bir kalp var yörüngende,
Öncesiz yarınlarını kiraz çiçeklerine adamış.

Sen çiçek
Toprağına yürüyen su,
Yaprağına konan böcek,
Üzerine doğan güneş.
Ve iki koca dünya.
Nasılda getirdi baharı zamansız.
Kalem tükeniyor artık.
Son deminde ne yazıyor biliyor musun?

Sonramsınız...