Dalgalar ardında gördüm seni,
Karanlık gecede seçti gözlerim silüetini,
Ne evrendi etkileyen vücudun kadar beni.
Ne de tanrının varlığı fikri?
Belki seviyordur diye papatyalarda buldum kendimi.
Belki bu şehrin meltemindeydi, o güldükçe kısılan gözlerin.
Belki açan gökkuşağındaydı, aşk kokan en güzel çiçekler.
Belki ağzından dökülen baldı, bana söylerken aşk dolu yalanlar.
Belki benim sana teslim ettiğim kalbimin yarısıydı kırık parçalar.
Bahaneydi eften püften sebepler,
Gözlerinin rengi karanlıktan geceden,
Sözlerin ay ışığı, geceyi böler derinden.
Yıldızlara aşık olmamın nedeniymiş meğer,
Kendinden alıp, onlara ışık vermen.
Sakin bir meltemsin sen, deryalarda süzülen,
Bilmezdim oysa senden önce,
Nasıl kalpten geçer sözcükler, heceler?
Nasıl oluşurdu kalpten kafiyeler?
Sözcükler nasıl dizilirdi ardı sıra, güzel güzel?
Bilmezdim oysa senden önce,
Sesinde ne var biliyor musun?
O güzel kelebeklerin kanat çırpışı,
Bir şelalenin şırıltısı var.
Şen mutlu çocuklar var sesinde.
Gözlerinde ne var biliyor musun?
Sen gözlerime baktığın da seviyorum gözlerimi.
Sen bana seslendiğin de seviyorum adımı.
Sen içinde olduğun için seviyorum hayatımı.
Seni seviyorum çünkü sen beni bana sevdiriyorsun.
Sen iyiki varsın dediğinde seviyorum varlığımı,
Gece miydi? Yıldızları gökyüzünde belirten,
Yoksa ben miydim? Yanında göğü seyreden,
Anlamı olur muydu? göğün göğsünün,
Anlamı olur muydu? yıldızların,
Işığını almamış olsalar senden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!