Dönüşüm Şiiri - Rasih Hacıkadiroğlu

Bir ayva düştü dalından
Döne döne,
yazgısını ezberler gibi…
En derin yerini buldu derenin,
bir taşın omzuna yaslandı.
Sapsarı bir gülüşle dedi ki:
Ben yerimden memnunum.

Bahçeler ayva kokar,
Ağaçlar suskun bir kaderi fısıldar.
Düşen çoğu, kök dibinde kalır,
“Buymuş ayvanın mukadderatı” der.
Ama suyun içinde büyür bazıları,
Ana ağacı seyrederek
mevsimleri sayar sabırla.

Olur ya,
Bir başkası gelir yanına—
Döne döne,
ötekine yaslanır.
İki sarı kader arkadaşı
Aynı yazgıda buluşur.

Sarışın Çocuk görür ayvayı
Gözleriyle,sapsarı
Alır cebine dünyayı.
“Anne,” der,
“reçel yapalım bu ikisini,
Belki Şifa olur kalbe…”

Anne kaynatır sabrı,
Ateşte ağır ağır.
Çekirdek verir rengini ,
Kızıl bir su sızar sarıdan.

Bir ayva düştü dalından—
Düşmedi aslında
Düşürüldü.
Reçel oldu,
Kıpkırmızı.
Sarıydı,
Lal oldu.