Dönünce Bir Gün Şiiri - Bahri Karaduman

göz erimlerinde yitip gitmişti pembeler
siyah eldivenlerini giyinmiş gece
tutsak etmişti çok şeyi
durgun saatlerin resmiydi zaman
korku umarsızlıktı şimdi

sessizlik fısıltıya döndü
'son nefesini verdi' dedi en yakınındaki

acı bir çığ oldu
yürekten yüreğe katlanarak büyüdü

gül pembesi elini uzatırken sabah
uykusuz insanların yüzlerinde gezindi
gün şimdi sırlanmış bitimsiz bir yolculuktu

kanı çekilmiş beyaz elleri öpüyordu son gelen
yetişebilseydi eğer sımsıkı tutardı o elleri
'bağışla' derdi 'bağışla'
ak alınlar terini uzaklarda siliyordu çoğu kez
yol uzun gurbetlik zordu
gelip de bulamamak
onun suçu değildi