Dönmezsen
...
Senin için açık bıraktığım,
bütün kapılar pas tutuyor.
Sana uzanan bütün yollar sustu.
Ayak seslerini duymak için
beklemekten yoruldu.
Sana söylemek istediğim her şey
dilimin ucunda çürüyor artık.
Aramızdaki duvarlar
aşılmaz bir hâl alıyor.
Dönmezsen seni affetmem.
Ama darılmam da artık.
Senin için sakladığım
sonsuz baharı,
bir başkasının kışında eritirim.
Hiçbir çiçek açmasa da
razı olurum.
Bak dönmezsen
sadece birbirimize değil,
kendimize yabancı oluruz.
Çocukluğumdan kalma
o yarım türküler gibi kalırsın.
İçimde
kurak bir ova olur yokluğun.
Bir pencere kenarında,
perdesi savrulmuş,
camı buğulu yalnızlıklarda.
Rüzgar gibi
çekiliyor varlığın avuçlarımdan.
Gözlerime,
denizlerin bile unuttuğu
eski bir dalga yerleşiyor.
Kıyısız beklentilerle boğuşan.
Gece, senli anıları zihnimden
s/aklıyor artık.
Avuçlarımda küskün yıldız tozları.
Ay, ışığını
cömertçe yansıtmıyor üzerime.
Daha fazla geç kalırsan,
her adımımda
biraz daha eksilirim senden.
Adını sayıklayan sesim
göğsümde kırılır.
Bak dönmezsen,
kıyameti getiririm içime.
Parçalarım zamanı.
Bir yabancının gülüşünde
boğarım seni.
Bütün renklerimi
kaybetmek üzereyim.
Dönmezsen
gökkuşağının altından
geçemem bir daha.
Bir bu kadar daha,
yürümem kaldırımların sabrında.
Adım adım kaybolurum.
Sana varan bütün yolları
inkar ederim.
Seni gördüğüm her rüyayı
yarıda bırakırım.
Bir başkasının omzunda
silerim adını.…
Ellerim
başka elleri tutmayı öğrenir.
Ve Sen;
kirpiklerimin ucunda biriken yaşları
hiçbir zaman silemeyen
bir adam olursun.
Bak dönmezsen,
her köşe başında
bir başka yanılgıya sarılırım.
And olsun!
Yokluğunun mezar taşını dikerim.
Seni hala severken yaparım bunu.
Ve bütün ihtimaller bitti.
Sana açılan bütün kapıları
tek tek kapattım.
Avuçlarımın içinde
senin için üşüyen bütün duaları
yutkundum gitti.
Yaşanacak günlerimden
düştüm adının beş harfini.
Sana sarıldığımda vücut bulan
bütün dizeleri susturdum.
Bütün şiirlerin
altını üstüne getirsen de
bulamazsın artık kendini.
İstediğin kadar
küfre bula adımı şimdi.
Biz
birbirimize çıkan yolları yitireli
asırlar olmuş.
Bir “Dönmedin” kadar,
ağır değilmiş aşkın hiçbir hali.
Ne sen tamamlarsın artık beni,
Ne ben yeniden başlarım sana.
...
ESRA NİZAM
03.37
28.04.2025
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 04:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!