Dönmesin Dünya Şiiri - Adem Eray Kozan

Bir bardak kahveyle içiyorum sensizliği...
Heyecanım ve endişelerimle karıştırıyorum şekeri...

Sevdiğin sütlü ve iki şekerli;
Benim sevdiğim gibi...

Taş atıyorum bilmediğim kuyulara;
Dipli veya dipsiz ayırmadan...
Akıllı değilim çıkaracak kadar
Ve kırk bir kişi bulamadım.

Gökyüzünü söktüm bu akşam gök kubbeden,
Ne Samanyolu biliyor,
Ne de güneş...
Dönmesin dünya!
Zamanı kolumdan söküp aldım,
Ruhun yaşlanmasın diye...

Benden uzak şehirleri hep sevdin biliyorum.
Tutkun uzaklığa değil, şehirlereydi açıkça...

Sevdiğin sütlü ve iki şekerli;
Benim sevdiğim gibi...

Bu son yudum,
Buluşacağımız günü hatırına...

(30.09.2008)