Her birimiz ayrı yöne savrulduk
sana bir pencereden bakar gibi
hep uzaklardan bakabildim
sular çağlar durulurdu
kara bulutlu gece
yıldızsız olurdu
ayda yılda bir
dolunay'da görünürdün
ağaçların hışırtısından eski
demir kapının gıcırtısından
senin geldiğini anlardım
eskisi gibi merdivenleri ikişer ikişer
İnemiyordum
artık sen de
öyle değil mi
gözümden gitmiyor burnumda tütüyorsun
senin kokundan başkası yabancı bana
kalbimi hep demirden bir el sıkıyor sanki
yüreğimde ki ateş bütün benliğimi sarıyor
hiç azalmıyor
acısı yakıyor
pek nadir de olsa gidiyorum o tepeye
güneşin doğuşunu izlemek için
sana gel diyemiyorum dönmen yetmez
12 -Mart-2004-Levent/ İstanbul
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 4.9.2007 17:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Not: Şiirimi Antolonije aldığınız için teşekkürler.
TÜM YORUMLAR (2)