Dönmek Şiiri - Uğur Musab Şahin

Çocukken, fırıldak döndürürdük sokakta.
Gayrı herkes kirman olmuş kendi dönüyor.
O zamanlar, helaliyle yatardı eşler yatakta.
Şimdi nikâhsızı, hayâsızları aynı tarafta..

Hasma verilen, söz tutulurdu eskiden,
Gayrı hısma verilen, söz tutulmamakta.
Tövbe samimiyetsiz, sabır kifayetsiz.
Eşek eşeği, çayırda ödünç kaşımakta..

Gül çöplükte, bülbül ise gözü bataklıkta.
Madde kullanmak, satmak sıradan olmuş,
Zehirli yılanlar dolaşıyor, içimizde sokakta..
Analar babalarsa perişan, artık yorulmuş.

Dün esnaf, tacir, pazarcı dolandırılırdı..
Şimdi adam eşini, eşi beşini çarpmakta,
Namert arkandan değil önden saldırırdı,
Baksana namert değil, mertler kaçmakta..

İnsanoğlu dünyadan öğrendi dönmeyi,
Sözünden, özünden, yol ve yoldaştan.
Edep hayâdan, davasından çark etmeyi,
Dönek ve yüreksiz oldu, toprakla taştan
2025