Dönme Dolap Ve Antonia Şiiri - Mehdi Öztürk

kollarını kaldır
ve uç antonia
kocaman dönme dolabın üzerinden
- taşıdı son dileğini, unuttun mu -
karış oradan da
pamuk dedenin gamsız bulutlarına

bebeğin ninnisini dinle
ve uç sonra
yitik sandıkla
düşlerimin üzerinden

uç antonia, uç

soğuklar başlayınca
yakındır mevsimi göçün
yorgunum antonia, düşlerim gibi
ama
intihar etmeyeceğim bu defa

gözlerimi yumup sımsıkı
üçüncü dileğimi de dileyeceğim artık
kaldır kollarımı
öğret bana da uçmayı
ya da kanatlarından birini
tak bana diyeceğim

ve açtığımda gözlerimi
ninnisiyle bebeğin
kocaman dönme dolabın üzerinde
yitmiş sandıklar
yorgun düşlerim
geride kalacak hepsi
ve
pamuk dede
bekleyecek beni de antonia