Gitmek...
şehirlerden, yüreklerden...
özlemle büyüttüğün dileklerden.
Gitmek...
üşüyen bir bardağı çaysız bırakır gibi,
dudak izi silinmemiş bir fincanın hatırını,
ıslanmış bir mektubun arasında unutur gibi.
Gitmek...
eski bir radyoda yankılanan veda gibi,
duvarda asılı kalan bir fotoğrafın bakışından,
gurbete gider gibi.
Gitmek...
bir ismin harflerini dilinden koparıp susar gibi,
bir “kal” fısıltısını rüzgâra bırakır gibi.
Gitmek...
bir gölgenin gölgesinden ayrılır gibi...
Hiçbiri öldürmez de insanı,
bir daha dönememek O sevgiye
tüm gitmeleri öldürür gibi.
23/06/2025
00:19 #Wahran
@demlenmisSiirler
(371)
Demlenmiş Şiirler
Kayıt Tarihi : 25.6.2025 22:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!