Donar buzlanır insan Şiiri - Hüseyin Dur ...

Yaşamın içine sıçtık, batırdık
Temizlemek için nazlanır insan.
Öylece pislikte yattık, oturduk
Kendi kokusundan sızlanır insan.

Bu günü gün edip yarın düşünmez
Sürtüp, bozduğunu sanır aşınmaz
Gün gelir dünyada canlı yaşanmaz
Eceline doğru hızlanır insan.

Oğlun kızın var sa senden geriye
Onlardan da birçok torun ürüye.
Sor kendine durum gider nereye?
Neden bu durumdan hazlanır insan?

Benden sonra kimler gelir yerime?
Gelse bile doğru varmaz erim'e.
Her gün hızlanarak artar çürüme
Çare diye boşa tuzlanır insan.

Bin nasihatten bir musibet iyi!
Müsibete düçar insanın soyu.
Söz ile düzelmez kimsenin huyu
Durmuşoğlum donar buzlanır insan.