Kördüğüm Şiiri - İsmet Ülker

Sensizlik; yaşarken ölmenin bir diğer adı...
Sensiz yaşamanın kalmadı, ne anlamı ne de tadı...
Beni aşk çölünde leylasız bırakan seni, tatlı cadı…
Dön-gel, dolmadan fani ömrümün miadı!...

Gören var mı benim, sensiz güldüğümü?
Her solukta nasıl, yavaş yavaş öldüğümü?
Kahretsin! Çözemiyorum attığın şu kördüğümü!
Sen göremiyorsun sende, benim sende gördüğümü!...

Sensiz kırık gönül kuşumun kolu-kanadı…
Hayli zaman oldu, aramadın, sormadın; bu neyin inadı?
Sevdim, kavuşamadım, muradım gözümde kaldı…
Dön-gel, yeni baştan başlasın gönlümün miladı...

Deniz gözlerin aklımı aldı, gülüşlerin bahar özümü…
Sensiz sağır ve kör’üm, ben sende açtım gözümü...
Boynumu vursalar asla ve asla sakınmam sözümü…
Dön-gel, sendedir attığın bu kördüğümün çözümü!...