Don Baba Şiiri - Emrullah Çelik

Kum tanesinden akan taneler gibiydi zaman.
Yağmurlu bir günün ardında bıraktım sesini,
Gök yüzü karanlık baba nerdesin.
O gün bendeki her şeyin başaldığı bir gündü.
Tarih gidişini yazıyordu.
Gök yüzü karanlık baba nerdesin.
Her gece uykusuz gecen gecelerin ızdırabına burunuyordu,
Ben se sıkı sıkıya kol saatimi tutup,
Zamanı durdurmaya çalışıyordum
Elimi kaldırdıgımda goruyordumki
Kendi,kendimi kandırıyordum.
Gök yüzü karanlık baba nerdesin.
Ah keşke kendine dısardan bır baka bilsen
Bir sır olurdu ardında bıraktıkların
Babasız kalmanın huznu kavurmustu cocuklugumu
Şartlar cetin babasızlık zordu
Onüç yaşımda erkeksi görünümüm hayata dik duruşum
Sırf bu yüzdendi.
Gök yüzü karanlık baba nerdesin.
Yürüyorum kafam boş ellerim soğuk.
Ayaklarım çıplak.
Elbisler ısıtmıyor benı.
Gömlegimin düğmeleri, montumun fermuarı yok
Gök yüzü karanlık baba nerdesin.
Bir şarkı söylerim şimidilerde
Baba bir masal anlat bana
Ben soylerim sen ağlarsın
Belki kim bile bilir gittiğin ucakla selamlar yollarım sana
İlk ben acarım calan telefonu sen aradın dıye
Merakla acarım posta kutusunu
Mektup geldimi diye.
Gök yüzü karanlık baba nerdesin.
Biz büyüdük baba
Hiçbir şey bıraktıgın gibi degil
Gönderdiğin elbiseler bile olmuyor bize
Abiminkileri ben alıyorum
Benimkiler konu komsuya
Yani Hiçbir şey bıraktıgın gıbı degıl
Olsun buda bole olsun
Gurbet anlımızda yazgı özlemlerimize kavusmak olsun
Ha sahi unutmadan annemınde selamları var
Parasını pulunu batırırım dönsün artık diyor
Güneş dagları tırmanıyor
Dön baba