Dolunayda Sen Oluyorsun

DOLUNAYDA SEN OLUYORSUN
Ben sana tutuldum
Ay’da tutuklu bu gece
Tutuklu tabiat güneşe
Kaç
kişi var sevdalandığını bilen
Gecenin bu sabahında
Sana el verdiği saatlerinde
Ben tutukluyum sana,
Pırıl pırıldı bir umutla
Gecenin ilk saatlerine
En dolun haliyle selsen
Ve doğuversen
Odamın tam orta yerinde
Hayalimdeki sen gibi
Tıpkı sen gibi oluversen
En güzel mevsimi bitiyor ömrümün
Göçüyor tüm göçmen kuşlar
Kanat çırpışlarında seni duyuyorum
Yürek kıpırtılarım takip ediyor seni
Görmüyor musun sevgili gidiyor
Ağla gözlerim zamanıdır ağlamanın
Sırasıdır sağnakların, gözlerimde
Yeşerir mi bilmem kurumaya yüz tutmuş dallarım?
Buharlaşan acılarım
Kalan dertlerimin tortuları bunlar
Onca gözyaşı bile dindirememişti ki bu yangının ateşini.
Yağmur değil de sen yağardın hep dünyama
Rahmete susamış toprak gibi
Her defasında kendimi, ıslanmak güzeldi sende
Sırılsıklam olmak sen yağdıkça üzerime
Yağmur değil de sen yağsan yine şehrimin üzerine
Yine yağmur olup’ ta dövsen camlarımı
Yoksa sen yokmusun, yağmıyorsun artık sen bana
Her bir yağmur damlasında ayrı bir şiirimdin
Akdeniz’in. Dalgalarında sen olmalısın
Konduracakken buselerine öpücüğünü sahilde
Ve her saniye ayrı bir seslenişi yankılanacak
Sevdamın, ayrı bir feryadı duyulacaksın
Özlemimin, avazı saracak yeri göğü
Sensizlikle içime çektiğim nefes yoruyor beni
Gece boyu mehtabın, sabahına güneşin yansıyışındasın
Gözyaşımda inci oluşuyor sanacaklar.
Deniz, martı, çakıllar,
Yankılanan şarkılarla, şiirlerim
Solgun renkleri bundan böyle 24 saat ağlayacak.

27/10/2010
İbrahim BEKLER
AKDENİZ/MERSİN