Dolunay'a Şiiri - Yusuf Varol

Ağlama
sancıyor göğsüm, soluksuz gözlerim
bir inleme düşüyor dilime
gözlerime uzanan son yazıtına akıyor benliğim.
Kayboluyor yaşam,
hüznü koyu sensiz bir zaman da kayıp oluyorum.
Köz bıraktın yüreğimi
ve damladım;
ıslanmış bir ben kaldım
yılgın olan zamandı,
ben gözlerimle gidişlere daldım...

Kanı çağırıyor beynim,
ağlayışından çekilerek.

Ağlama,
damarlarıma süzülüyor gözyaşın
ben kara akıyorum o vakit,

Ey gülüşler!
tükenmeyin ki uçuşsun o saçlar
yoksa nasıl esrir bu ruh
o mukaddesin önünde.