Dolunay Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Dolunay...
Issız bir gökıyüzünde,sadece yıldızlar ve dolunay.
Birde ben.
Birde bitmek bilmez efkarım.
Anıları hep koynumda saklarım.
Unuttuklarım,yırtıp arttıklarım,
Fotoğraf misali...
Yokluğunda dolunayı karşıma alırım.
Yıldızlarla üzerine portreni yaparım.
Birde samsun sigaramı yakarım.
Ah efkarım...vah efkarım...
Efkarım olmuş hayatım.
Hayatımı efkarla yaşarım.,

Bir görsen nasılda güzelsin bende.
Yıldızları aldım koydum ellerimle.
Birde ellerini hayal ettim ellerimde.
Bir de yüreğini yüreğimde.
İyisi mi sen kal orada öyle.
Nereye kadar böyle, nereye.
En son çiçeklerde soldu elimde.
Hay dolunayı da senide.
Yıldızlarıda, hayalleride.

Dolunay...
Bu defa sadece ben ve dolunay.
Bir de bitmek bilmez efkarım.