Dolunay Şiiri - Mehmet Çınarlı

Durmuş, penceremden bakıyorsun:
Anladın mı yalnız olduğumu?
Çekinme, gel, sevindirir ancak
Ağırlamak en eski dostumu.

Unutmadım, bir ıssız gecede,
Göstermek için cesaretini,
Harmanı yapayalnız bekleyen
Çocuk, yoldaşı bilmişti seni.

Sana Yassıkaya'dan bakarken
Hep ayrılıkları düşünürdüm.
Yardım ettin de şairliğime,
Işığında mısralar düşürdüm.

Gezintinin, sandal sefasının
Büyüler katardın her birine.
O tat, o sıcaklık gelir miydi
Sensiz bir Yakacık alemine?

Okyanus ötesi, yabancılarla
Geçiyorken günlerim, aylarım,
Bir gün, gökdelenin tepesinden
Seni görüp ne çok şaşırmıştım!

Soracaktım nasıl geldiğini
Çıkıp Tahtalı'dan, Bozseki'den.
Öyle gariptin ki o ülkede,
Götürmeyi istedim yeniden.

İsteyen üstüne bayrak diksin,
Sevgiliye benzetsin isteyen.
Bütün dostlarımdan daha yakın
Bir dostsun, yüzü hiç değişmeyen.