Dokunma Şiiri - Seyfettin Aslan

Midem bulanıyor son adımından beri,
Nefes bile almak gelmiyor içimden.
Ne su, ne de ekmek,
Kusmak istiyorum hayatımı ciğerlerimden.

Uyumak, uyumak ve gitmek istiyorum.
Düşüncelerimin mezar çiçeklerine.
Seni hak edebilmek haktı oysa,
Kelimelerim kıldan incedir söylediklerine.

Sen gittin ve sıktım kelepçelerimi,
Kalbimi un ufak edecek bu ağrı, sancı.
Bilmem, kaçıncı adımım beni öldürecek,
Sanki kahve gözlerim görmeyecek baharı.

Kurumuş denizlerin gülümsemesi kondu dudağıma,
Yedinci sokağı ulaşamaz kalbim...
Al dünya! bir duvar kenarına çöktüm işte,
Sanırım en sonunda hayatı yendim...

Ne hayallerim vardı oysa, dünden,
Şimdi sabahı görebilecek miyim? Bilmem...