Dokunamazsın .. Şiiri - Murat Ülkü

Dokunamazsın, koklayamazsın,
El ele yürüyemezsin...
Ama sevgi bu;
Her şiirde, her şarkıda,
Her sözde O'nu bulur, onunla yaşarsın.

Gözlerimin feri, sol yanımın sesi...
Şimdi bu sensizliği hangi kelimeye sığdırayım?
Her kelime boynu bükük, her biri yetim kalır,
Tıpkı benim gibi, tıpkı sensizliğim gibi.

Gelmesen de beklerim seni,
Ne çıkar ki?
Canımdan gidiyor ama olsun,
Beklerim.

Korkum, sana bir şey olması değil;
Korkum, sensiz bana bir şey olması.
Öyle özledim ki...
Anlatılamaz bir hâl bu, yazılamaz.

İçimde bir yer "sen" diye atıyor.
Ne bulabilirim seni, ne sarılabilirim,
Ne de görebilirim.
İçimde "sen" diye atanı susturamıyorum.

Günler aylar kovalıyor,
Güneş her gün batıyor.
Ve sen, o batışta,
Hâlâ benimlesin.

Bazen bir şarkı,
Bazen bir damla yağmur olur,
Gelirsin ruhuma.
Ama ben hâlâ sensiz kalırım.

Bir ben var bu şehirde,
Bir de senin hayalin.
Sanki nefes alıyor,
Dokunsam tutacağım.

Sanki sen de yaşıyor,
Sana kavuşacağım.
Ve ben her seferinde,
Aynı düşe dalacağım.

Uykusuz gecelerin sessizliğinde
Sadece senin adın yankılanır duvarlarda.
Ne bir nefes, ne bir ses
Sadece hatıralar kaldı, o da yetim.

Bu şehrin her sokağına
Sensizliğimin haritasını çizdim.
Yönümü şaşırdım, kaybolmuş gibiyim,
Ama biliyorum, tüm yollar sana çıkıyor.

Bir yağmur damlası gibi,
Sessizce süzülürsün gözlerimden.
Tüm yollar sana çıkarken,
Ben her seferinde kaybolurum.

Ayrılığın son durağına vardım.
Artık ne yolcu, ne de yol var.
Sessizlikte yankılanan
Bir nefes gibi...

Bir ben kaldım bu şehirde,
Bir de yokluğun.
Ne adını söylemeye cesaretim var,
Ne de susmaya...

Gönül bir fısıltıya sığınır,
"Ah keşke" diye.
Ve ben o fısıltıda,
Seni bulurum.