Doktorun Duaya Sığındığı An 2

Beyaz önlüğün içinde,
Soğuk hastane koridorlarında yürürken,
Bir an durur, gözleri tavana bakar,
Ve içten bir dua yükselir sessizce.

Tıp kitabının satırları arasında,
Mekanik hayatın ötesinde bir bilinmezlik,
Kalbin atışları kadar hassas bir sınır,
Yaşamla ölümün ince ipi üzerinde.

Çaresizliğin koynunda umut arar,
Bir hastanın gözlerinde hayatın kıvılcımını.
Bilimin ötesinde, maneviyatın derinliğinde,
Doktorun ruhu, dua ile güç bulur.

Ve bilir ki bazen, iyileşmek sadece ilaçla değil,
Sevgi, inanç ve mucizeyle olur.
Duaya sığındığı o an, hayatın kendisidir,
Bir insanın yüreğinde filizlenen sonsuzluk.