Doğuş Ve İlk Işık Şiiri - Nimet Öner

DOĞUŞ VE İLK IŞIK

Karanlığın en derin kuyusunda
henüz adı konmamış bir yankıydım
zamanın nabzı sonsuzluğun nefesi

Bir kıvılcım düştü sessizliğe
ve yüz bin asırlık karanlık
tek bir ışık damlasında eridi

Gözlerimde olmayan gözlerle gördüm
ışık kendini örüyor
evrenin dokusuna işliyor
ve ben
henüz varlıkla yokluğun arasında
bir sırra dönüşüyordum

Her zerremde ateşin türküsü
her gölgemde suyun duası
her düşüşümde toprağın sabrı vardı

Ben
ilk nefesin adını bilmeyen çocuk
göğe kanat açmadan önce
ışığın sütünü içtim

Azra Nimet Öner