Doğru Dünyanın Yanlış İnsanı

Ben bir hatalar bütünüyüm.
Doğmam; doğurmaz olaydın dercesine
Ve ilk sütü emercesine hata,
İlk adımım,
İlk konuştuğum kelimeler,
“Benim bu dünyada ne işim var? ” dercesine
Hep kusur, hep hata.
Okumaya başladığım ilk gün,
Oynadığım oyunlar, söylediğim şarkılar
Birbirimizin peşinden koşmalarımız,
Eğlencelerimiz ve gülüşmelerimiz,
Hep kusur, hep hata.
Kızarken bağırmalarım, çağırmalarım
Asabi duruşlarım, ters tavırlarım,
Küsmelerim ve barışmalarım
Hep kusur, hep hata.
Eleştirmem, eleştirilebilmem,
Kendimi ifade etmeye çalışabilmem,
İnanabilmem ve güvenebilmem,
Bir işi doğru yapabilmem,
Hep kusur, hep hata.
Var olduğum her gün
Hep kusur, hep hata…