Doğmasaydın Şiiri - Mehmet Yıldırım 2

Onlarca ağır dertler varken başımda
Durduk yere önüme sen çıkmasaydın
Şimdi en büyük derdimsin gözyaşımda
Bin tane derdim olsa, sen olmasaydın

Savaşma gücümü sende yitirdim
Düşman çok; benimle dostluk kursaydın
Takatimin hepsini sende bitirdim
Gözüme fer, gönlüme ferman olsaydın

Belki de kiymetimi bilebilirdin
Ben gibi hasretten kudursaydın
Bütün günahlarını silebilirdin
Sözlerinin ardında bir kez dursaydın

Çok kolay anlardın ya arzuhalimi
Sen de benim için saç-baş yolsaydın
Kazarak derinden seven kalbimi
Gülsüz dikenleri bana yol saydın

Bilmem sebebi nedir sendeki halin
Ölür müydün hatrımı bir kez sorsaydın
Uçan kuşa sorarım acep nasıl ahvalin
Ya benim olsaydın ya da hiç doğmasaydın