Doğmamış Evladıma Şiiri - Mustafa Kara 2

Sert bir rüzgârla karşılaşırsan, korkup da kaçma
Yaşayacaksın, daha çok fırtınalar var bu hayatta.
Sallanırsan derinden bir depremle,
Unutma daha çok sarsılacaksın kırık hayallerinle.

Bir sel gelirse hayatının tam üzerine,
Kaçma, kaçma bırak temizlesin seni bulanık düşlerinle.
Unutma, ceviz kabuğu gibisin sen.
Başarırsan sağlam kalmayı, kurtulacaksın bu yağmurlu gözlerinden.

Kapkara bir orman gelirse önüne, ürküp de geri dönme
Göreceksin, ta derinliklerde bir ışık huzmesi doğacak yüzüne.
Heybetli duvarlarla çevrilirse önün, durma kır duvarları
Anlaman lazım, hiçbir şey bozamaz umutlu yarınları.

Esir olursan bu bedeninle bir iki paslı zincire,
Yılma, hapsolacaksın daha birçok küf kokan nezarethanede.
Ekşi bir erik tadarsan hiç sızlanma,
En zorunu yapacaksın, hayatı sindireceksin daha.

Gördün mü sevgili doğmamış evladım
Çok badireler var bu hayatta
Ama çekinip korkma
Tatlı olmasa da hayat ananın sütü gibi
Tanımadığın baban var seni kollayacak…