Doğa'nın Kanunu Şiiri - Gülsen Yüksel

geceye saklanır gizli aşklar
geceye saklanır hisler, tatlar.
bir başkadır yıldızların parıltısı
bambaşkadır loş ışıkları.

maskeler takılıdır
gizli, gizli aşklar fısıldaşılır.
içten pazarlıklar 'seviyorumların' altında
birbiriyle yakınlaşır.

iki yürek çıkar sahneye
tene dokunulur.
nefessiz soluklar solunur.
o pis nefis uğruna
haysiyet, onur unutulur.

olan olur
erkek, elimin kiri misali
genç kızı unutur.

genç kız kendini
uçurumlarda bulur.

yaradana sığınılır
gururu haykırır
çığlıkları duyulur.

utanç duvarları
doruklara tırmanır
idam sehpaları kurulur
kendi ipini kendi çeker.

ruhu gökyüzüne resmini çizer
derken
ruh-beden can çekişilir.

sabahın seheridir
çıt yoktur, seyirci yoktur
isyanlar sabah ezanlarına karışır.

mevsimler zemheri
kar, tipi boran olur.
sokak lambaları söner
sahne aydınlanır.

güneş utancından doğmayı unutur
bir kırgınlık adeta perde olur
o bir mahremdir!
mahreme nasıl kıyılır?

haysiyetsiz, onursuz
sahneyi çoktan terk etmiştir.

bu neyin bedelidir?
bedel ödenmelidir.

soğumamış ceset
'anam! ' diye haykırır.

ceset unutulur.

sahneye seyirci fırlar.
cana can verenler çıldırır.

ağıtlar yakılır,
örf adet birbirine karışır.
düşman halaya durur
kınalar yakılır.

fırtına kopar, depremler olur
doğa'nın kanunu'dur
doğa'nın kanunu'dur.

gizli gizli buluşulur bostanlarda
binbir naz, cilve, eda.
bakışan gözlerden utanırcasına
börtü, böcekten sakınırcasına.

beklentisiz çıkarsız
gönüller vuruşur.

gönül masası kurulur
gökte melekler secdeye durur.

doğa'nın kanunu'dur
doğa'nın kanunu'dur.