Diyorum ki Şiiri - Fatma Leyla Deniz

şafak vakti yürüyorken bir kumru
tarlada geniş adımlarla
çiçeklere su veriyordu
türküler söylüyordu
bezgin ruhlara kova kova
ateş yalımlarının kulaklarına
su fısıldıyordu

günü doyuruyorken güneş
papatyaların gözlerine konuyordu
yeşilin özüne varmak umuduyla
beyazı soluyordu
otları yakıyordu sarılar

gül alınlı şafak görünüyorken
övgüler yağdırıyordu ilk yaza nisan
hüzzam bir rüyanın tiryakisi
köpürtüyorken mahur bir kederi
çiçek açıyordu nergisler

diyorum ki
…rüzgâr işte

kendi kendini tüketiyorken güller
kemik yığan mevsimi geliyordu
uzun ve güneşsiz
kar altında kalıyorken gölgeler
gözlerimizde ölüler
sırada bekler