Diyorsun Şiiri - Alper Karakuş

Bir kuştu yüreğim, koydum eline
Kimseye bakmadım senin yerine
Sen şimdi ruhumu sevmek yerine
Kanadımı kırıp uç mu diyorsun

Bir ömre bedeldin, candın içimde
Adını dualar taşır dilimde
Sevdayı ateşten yazdın, elimde
Şimdi sen bu kora kül mü diyorsun

Bir gece uykusu, sensiz rüya yok
Karanlık içinde sözlerin bir ok
Sevdamız bitti mi, kalmadı mı aşk
Yarama tuz basıp sus mu diyorsun

Birlikte kurmuştuk o eski düşü
Gözlerin yakardı kalbimde kışı
Şimdi yok ettiğin o saf gülüşü
Yalandan yüzüne as mı diyorsun

Aşk değil yaptığın bana hep çile
Adımı düşürdün dillerden dile
Beni bıraktığın bu korkunç hale
Gözüme mil çekip bak mı diyorsun

Bir sen vardın elde, her şeyim sendin
Nefesim, özlemim, sevdiğim sendin
Şimdi bu halime bakıp da kendin
“Unut beni artık, git” mi diyorsun

Gidem dedim ellerimi bağladın
Yüreğimi kor ateşle dağladın
Timsah gözyaşıydı sahte ağladın
Dizlerimi kırıp kaç mı diyorsun

Bir fotoğraf kaldı o gülen yüzün
Her gece sarıldım, içtiğim hüzün
Sensizlik boğarken her gece her gün
Bu aşkı toprağa kus mu diyorsun

Bir güldün aşkından Kerem oldum ben
Ayrıldık derdinden verem oldum ben
Parça parça ettin viran oldum ben
Sen böyle sevmeye suç mu diyorsun