Diyemedim Şiiri - Selçuk Levent

Öyle bir sevda ki bu , kimseye diyemedim
Gizli gizli sevdim de , adını diyemedim
Kirpiklerin ıslansa , uzanıp silemedim
Gözlerine bakıp da , "benimsin" diyemedim.

Öyle bir gün gelse ki, çıkıp ta sana gelsem
Tutup o ellerinden kalk gidelim mi desem
Gelir misin benimle, ne dersin bilemedim
Çok seviyorum seni, sende sev diyemedim.

Bir sözün yeter bana, ömrüm adak olurdu
Gözlerinle bir gülsen, içim bahar olurdu
Bir bakışın uğruna, dünyam cennet olurdu
Ben seni her şeyimle, sevdim söyleyemedim

Belki bir gün anlarsın, içimdeki yangını
Tut ellerimden desem, duyar mısın çağrımı?
Bu kalp seni bekliyor, sensiz zaman geçmiyor
Ben seni dualarla, sevdim söyleyemedim

benim hayatım böyle , bil ki çok zor geçiyor
Sen hissetmesen bile, kalbim sana atıyor
o Gözlerin ruhuma, huzur, neşe saçıyor
Âşık oldum ben sana, sende sev diyemedim.

nasıl girdin kalbime, iki çift kelimeyle
Aldın beni kendimden, ettin sesine köle
Duymasam bir gün seni , yakar özlemin beni
Çok muhtacım ben sana, sende sev diyemedim

Selçuk LEVENT
31/05/2025