Hey Diyemedim
Genlik uçtu gitti ona doymadan
Farkına varıp da hey diyemedim!
Nefesler tükendi durup saymadan
Geçmişe dönerek vay diyemedim!
Saçlarım ağardı, ışığım söndü
Netamet defteri önüme kondu
Gelecek silindi, zamanım dondu
Ömrümü yerine koy diyemedim.
Ayaklar koşmuyor, ıradı yollar
Dökülen yaprağı açmıyor dallar
Tutup çekemiyor takatsız kollar
Dizlerim sızlıyor, oy diyemedim!
İhtiras boş kuyu, bir gün dolmadı
Bu dünya boş imiş, gerçek olmadı
Her telden oynayan hayal kalmadı
Nefsin hevasına kıy diyemedim.
Teselli kar etmez feryat figana
Mola sorulur mu yokuş çıkana?
Kim alkış tutar ki hayal yıkana?
Zalimin zulmüne huy diyemedim.
Eceli durdurmaz nefsin halleri
Gün gelir bülbülün susar dilleri
Kim dedi yorulmaz sazın telleri?
Vesvese çalana ney diyemedim.
Mustafa Hoşoğlu
16.06.2017
Kayıt Tarihi : 16.6.2017 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!