Diyemedim Şiiri - Hasan Akkuş

Bir cesaret yanına gidip halini hatırını sordum
Nezaketen O'da bana sordu nasılsın diye
Seni gören insan nasıl kötü olur ki diyemedim
Bende iyiyim deyip uzaklaştım yanından

Ne çok da istedim o an O'nu sevdiğimi söylemeyi
Hadi gel oturalım bir yerde sana aşkımı anlatayım demeyi
Ama diyemedim
Ayaklarım sanki tonlarca yük taşıyordu yanından giderken

Bir kaç adım attım duraksadım, düşündüm, sonra devam ettim
Çünkü biliyordum beraber olamayacağımızı
O masal prensesiydi ve prensini bekliyordu
Ben olsam olsam sarayın soytarısı olurdum

İnsan inanmak istemese de gerçekler ortadaydı
Olmazdı, hayat o kadar adil değildi
Davul bile dengi dengineydi
İşte bu yüzden O'na bir türlü "seni seviyorum" diyemedim