Diyarbakır sıcağında karnı dışarda,
sırt üstü uzanırdı güneşe doğru
Yüreğini köyde unutmuştu Selim,
Bir kızın gözlerinde tutuşmuştu yangını.
Verilen sözler, bozulan yemin,
Bir sevdayla başladı, bitti sanıldı.
Gitti ardınca, şehir yollarına,
Bir bakışa belki, bir ümide.
Dövüldü aşkı uğruna, taşlandı
Ama yılmadı… kalbi delik deşik bile olsa.
Köyünde her taşta, her dalda
Bir gülüşün izi, bir hatıra vardı.
Duramazdı artık, anılar kanattı,
Kendi toprağında bile gurbete dardı.
Sığmadı evlere, sığmadı akıllara,
Diyarbakır sokakları oldu kaderi.
Bir aşkı ayakta taşıdı yıllarca,
Kimsesizliğin içinde koca bir yürek gibi.
Sustu, ama susmak değildi yenilgi,
Konuştu gözleri, anlattı geceleri.
Sevdi, ama kendine sakladı sevgiyi,
Sadakatle bekledi… ölümü bile.
Ve bir gün…
Gözleri açık, başı dik gitti.
Sevgisine ihanet etmeden
Diz çökmeden bitti hayatı
İşte aşk, böyle olmalı;
Bir can uğruna, tüm dünyaya direnmeli.
Bir ömür sevmek…
Ve son nefeste bile "O" demeli.
mesakin-16/06/2025
Mehmet Emin Sakin
Kayıt Tarihi : 16.6.2025 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin HiKAYESİ Diyarbakırlı Deli Selim’in hikayesi Selim, Diyarbakır’ınçınar ilçesinin köylerinden birinde ...1920' lerde doğmuştur. Köylerine komşu köyden bir kızı sever, birbirlerine aşık olurlar, kızın anne ve babası kızı kendisine vereceği sözünü verirler, ama daha sonra sözlerinde durmayıp kızı başka şehirde yaşayan birine verirler... Selim, Sevdiği kızı görmek için o şehire gider.. Bu sevdadan haberi olan kızın eşi ve akrabaları tarafından Selim dövülür, Selim, köyüne döner. Bu kez akrabaları tarafından hakarete uğrar . Selim günlerce evden çıkamaz ve içine kapanır.. Nihayetinde Selim, evden kaçıp Diyarbakır sokak ve caddelerinde yaşamaya başlar.. Aile ve akrabalari her seferinde alıp köye götürürler. Ama Selim, köyünün her ağacında, her taşında, deresinde her köşesinde sevdiğiyle bir anısının bulunduğu bu köyde daha fazla duramaz, ve bir daha dönmemek üzere Diyarbakır’ın cadde ve sokaklarını kendine mesken tutarak adeta kavuşamamanın sembolü olur. . yapayalnız sabah akşam ,kar kış demeden yatığı sokaklarda ölür.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!